Sahura doğru güneşi özlerim ben. Yazın portakalı, kışın karpuzu özlerim, dört mevsim de seni. Ama diyorum ya, bilmem neden özlerim. Neden sözlerim canım sıkıldıkça beyaz kağıtları bilmem. Senin bu gözlerin gün açıldıkça mı güzel yoksa güzel gözlerin mi günleri açan, bilmem.
Ben aslında kendimi de pek bilmem ya, bakma sen bana. Özledikçe severim ben. Sevdikçe de özlerim.
Hem herkes bilir güzel kız, bir garibimdir ben, eskiden kısaydı kirpiklerim. Yaşlandıkça büyürüz biz. Bu yüzden zaman zaman özlemek lazım, zaman zaman ağlamak. Yahut yaşlı bir nisan yağmurunun da dediği gibi, zaman zaman yaşlanmak lazım...
