Eskiz

 Anlamsız bir özlem kaplıyor ruhumu.

Öyle ki kalem oynatamaz oldu ellerim.

Dilim dönmüyor eskisi kadar.

Eskizi kadar zevk vermiyor bu şaşaalı tablo,

Geçmişi kadar sevemiyorum eşyalarımı artık.

Derin bir çamura saplanmış ayaklarım ve devam ettiğini sanıyor başım.

Gökyüzünü izlemiyorum bugünlerde,

Önümü göremezken günüme açmıyorum gözlerimi.

Arkama da bakmıyorum pek ama anlamsız bir özlem kaplıyor ruhumu.

Neyi özlediğimi dahi unuttum belki de artık sadece özlüyorum.

Yazmıyorum da bu karmaşayı, tekerrürden ibaret her cümlem.

Eskizi kadar zevk vermiyor bu karalamalar.

Dokunulmaz

 Dokunmadığım bir tenin dokusu kurcalıyor aklımı.

Okumadığım bir kitabın cildi,

Yorumladığım belki de yalnızca.

Yalnızken olumladığım düşünceler.

Düşün ne der dinletsem bir deliye,

Periye döner tüm cinlerim,

Cin derim yine de gelemez yanıma,

Tanıma uymaz bu istisna duygu.

Uykularımdan eder beni bilmediğim,

Bölmediğim her rüya paramparça eder.

Keder ve kasvet dolu bu yol, gidiyorum.

Biliyorum henüz öğrenmediğimi.

Öğlen dediğim akşam, gündüz dediğimi gece yaşıyorum.

Şaşıyorum bu kayboluşa, bir dünya var hiç bulunmadığım.

Dokunmadığım bir tenin dokusu kurcalıyor aklımı.