Çok da bir şey değildi istediğim.
Bir kaç küçük menekşeden kokmasını istedim o kadar.
Belki göz yaşlarım yakardı yapraklarını,
Gerekirse asit yağdırırdım pınarlarımdan.
Çıkan dumanları çekerdim içime belki.
Verdiğim zararı umursamazdım bile,
Bir kaç küçük menekşe ne diye kokmaz ki?
Gül bahçelerine düşmeden geçtiğimiz yollarda, bir kaç küçük menekşe, neden, ne sebepten kokmaz?
Ve ne diye sulamak gerekir ki bu çiçekleri.
Sahi ben ne diye su veririm bu menekşelere bu denli.
Ne gariptir bu çiçeklerin rengi.
Olmayan kokulardan ne diye efsun duyarım?
Rüzgara mı küsmüş yaprakları bu küçük çiçeğin, bu morlukları neden?
Yine hangi cahil burnunu karıştırmış bilmediği çiçeklere?
Kaç parfüm yeter ki bi noksanlığı örtmeye?
Yahut parfüm almak mıdır noksanlık?
Bu menekşeler ne diye kokmaz?
Ve ne diye ağlatırım her kokusuz çiçeği yapraklarından?
Hem ben de bilirim çiçek tepeden sulanmaz,
Ne yapayım be, buğundan olsa gerek fazla derine inemiyor gözlerim.
