Vals

 Bıraktım hayal kurmayı,

Düşlerim korkutuyor kabuslarımı bazen.

Bir burukluk var gülüşümde.

Buruşmuş kağıtlar,

Gözlerimden akıtmış tüm mürekkebini zaman.

“Söz” dediğimden alınmış yarım bıraktığım şiir.

Koca bir şehir belki yarım bıraktığım,

Yarına bıraktığım bütün dünler yaşar içinde,

Tadına baktığım güller,

Güler bir gün tüm çiçekler,

Çekseler düşer altımdaki tabure.

Habire karıştırır aklımı bu curcuna, 

İpin ucuna kim taktı beni?

Taktim edip tüm benliğimi,

Şenliğimi sunarım size.

Dize dize okunulası bir hayat,

Bayat bir ceset yahut,

Bu put edercesine tapındığım ruh.

Bir guruh omzunda taşır,

Şaşır toprağa karışan bana!

Bu ana tutun ve düşle kabuslarını.

Bıraktım hayal kurmayı,

Bir burukluk var gülüşümde.

N

Ellerimi aldın giderken.

Öylesine ait hissettiler ki tenine,

Öyle el oldular ki bana eskisi gibi dökülmüyor parmak uçlarım.

Bir ezgisi kalmadı rüzgarın, hislerimi aldın giderken.

Sis çöktü geceme ve kalkmıyor oturduğu yerden bu nem.

Gütmüyor yıldızlarımı bir çoban.

Yahut ben görmüyorum.

Kör diyorum sana uyanmayan gözlerime.

Gözlerimi aldın giderken.

Ben giderken.

Uzak artık uzayımız.

Aynı yıldızlar kaymıyor düşlerimize, epey oldu.

Ama belki beni gösterir bir gün venüs, yahut varsa bir oğlu.