Oysa ne kadar kısa hayat sağ kalmak için,
Sarılmak için uzak, darılmak için yasak.
Varılmak için düşlenmemiş düşlerim, kanattıkça var olur kanatları ruhumun.
Bu derin sessizlik ne vakit bozulur?
Derinleşen çukuru hangi ruh doldurur?
Korkutur beni elimden çıkanlar.
Ben konuşmam, yine korkudur seni elimden alan da.
Sen adına yazdığım tek kadın belki de, başka cümlelerde aranmış, kararmış bedenim dokundukça bu kömüre.
Şimdi öznesi olmayan bir yazı karalıyorum, aralamaktan korktuğum sayfalarla dolu bu kitaba.
Bu küstah nefsim pek bi sessiz bu akşam, sokaklarına aktı nefesim ve kesti ciğerlerimi bu buzdan taşlar.
Böyle büyümemeliydi çocuk,
-böyle olmasa büyümezdi
