Issız adaya düşmüş, yüzme bilmeyen bi adamım ben. Kara çok yakın ama deniz feneri etrafindaki gemileri savmaya çalışmaktan ışık tutamıyo imdatlarıma. Islak kumlar üzerinde uzanmışım. Hayli tanıdık geliyo bu ıslaklık unutulmuş düşlerden.
Ne zaman farkeder o fener bilmiyorum.
Gömülür müyüm o ıslak kumlara bilmiyorum.
Ölür müyüm bilmiyorum yada dayanamayıp ne zaman atlarım denize.
Tek bildiğim gitgide uzaklaşıyo garip gelgitlerle o fener. Ve umarım bi gemi çıkar o karadan bana doğru gelen. Yoksa en az o kara kadar kararıcam, kimse farkedemiycek karanlığımı ve uzaklaşmış o deniz feneri aydınlatamayacak kadar loş kalıcak artık yüzümü.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder