ÂMÂ

Uzaydan farksız bir karanlık var içimde.

Yörüngesine çekildiğim her yıldız bir gün kayıp gidiyo gözlerimin önünden.

Sonu nereye varıcak bu boşluğun bilmiyorum.

Denizden farksız bir karanlık var içimde.

Dibini göremediğim simsiyah bir suya battım.

Kapalı gökyüzüm yansıyan tek bir ışık yok dalgalara.

Sessizliği kulaklarımı tırmalayan, gözlerimi kapatmadan uyuduğum, sözlerimi düşünmeden kurduğum, bir sonraki adımım hangi uçurumun eşiğinde bilmediğim zifiri bir karanlık.

Güneşsiz dünyam.

Öyle ki yaşadığını hissedemez insan bu yoksunlukta.

Çok ışık dilendim yoksulluktan.

Ölümden farksız bir karanlık var içimde.

Ve korkarım geçmeyecek.

Dünümden farksız bir karanlık var içimde.