Bir nefes daha aldım odamdaki tozlu havadan.
Ödünç aldım birkaç saniyeliğine ve verdim de geri derhal. Mahcubiyetim yok, gözüme batmıyor artık bu yüzsüzlük. Hiç durmadan bir nefes daha aldım havadan, ödünç aldım. Sormadım aslında çaldım. Saldım sonra yine. Kısa vadeli bir borç meselesi var tabiatla aramda. Her nefeste biraz daha tüketiyor kredimi. Benim değil aslında benim sandığım.
Kimin sandığı?
Yokluğumun yokluğu mu varlığım?
Yokluğum yok diye var mıyım?
Tapar mıyım beni var eden bu borca, var olmak nefes almaksa eğer?
Kapar mıyım gözlerimi yokluğuma?
Yahut varlığıma mı açılır bu sandık?
Uyutmuyor beni varlığımdaki yokluk ve yokluğundaki varlık.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder