Bir bardak sevgi

 Zaman zaman bir bardak çaya benzetiyorum sevgimi. Sanki sen demmişsin de ben suymuşum gibi, sen ne kadar döktüysen içini ben o kadar yumuşatmışım, ve ben ne zaman açmasam demini tatsız tutsuz bir şey olup çıkmışız.
 Bir bardağın güzelliği tartışılır tabi ana sanırım bardağın kıvrımı mükemmel güzelliğini temsilen var. Ve ancak bir çayda olabilecek kadar şeker bir kızsın sen. Ee işin içine şeker girince çay kaşığı da giriyor ki bu görevi de sen üstleniyorsun seni ne zaman düşürsem sevgime yahut ne vakit gelsen aklıma öyle allak bullak oluyorum, sonra karıştıkça karışıyıyorum öyle ki bazen tadını dahi kaçırıyorum...
 Çayını çift şekerli içenlere anlam veremediğim gibi neden şekersiz sevdiğimi de anlayamam.
 Öyle işte, bendeki de çay tiryakili şeker değil, şeker ancak tadını bozuyor...