Gözler varken sözler luzumsuzdur

Sahi hiç yüzüne karşı seni seviyorum bile demedim ben sana değil mi? Haykırsa da kalbim her bakışımda, işlevsizce bekledi ağzım.
Boşver be hem ağız kelimelerin çıktığı tek yerdir, anlamların değil.
Ben eğer gerçekten sevmişsem anlamışsındır zaten. Saçımın her telinde adın yazılıdır mesela, göz bebeklerimin olması gereken yerde bir çift sen vardır yahut kirpiklerimin uzunluğu sana ulaşma istediğindendir.
Yada ne biliyim öyle işte derin mevzular bunlar kaba kalıba sığmaz, böyle zamanlarda gözlere bakmak gerek.
 Sözlerimi anlamlandıramadığımda ben,
gözlerim konuşur duyabilene.
Ne vakit kapansa gözlerim içlice,
hüzün çöker beni bilene.