Hala yazamıyorum,
Parmağımın ucunda kalıyor çıkartıcağım her güzel söz.
Boşluğa karalamak gibi geliyo sana karalamamak.
Bıraktığın boşluğa mı karalıyorum yoksa alışkanlıktan.
Son yazımı çok özlüyorum belki de.
Öylesine garip ve yabancı ki hislerim bana tanıyamıyorum, tanımlayamıyorum.
Bir tarifi yok.
Belki de bu yüzden yazarak atamıyorum birikmişliklerimi.
Yalnızım demezdim ben pek gocundurur diye kağıtlarımı.
Çok mu içten söyledim bu sefer?
Anormal bir durum mu bu?
Ne zaman unuttum normali?
Ne zaman unuttum yaşamayı?
Sahi en son,
Ne zaman uyuttum seni?
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder