bu gece değil

Aklımdan çıkmıyorsun hala,

Bahçeye bakınırken çimlere uzanıyorsun,

Yemek yaparken sarılıyorsun arkamdan,

Güneş batmaya yakın çıkıyorum dışarı bazen,

Yine saçmalıyoruz sen ve ben bilmediğimiz sokaklarda.

Bir dünya keşfediyorsun sen, bense seni.

Hiç bir manzaraya değişemedim  hala yüzünü, saçlarını.

Bir körlük belki, belki delilik, belki de saplantı.

Tanımı olmayan bir kelime ediyor her üçü de farketmez.

Bir şizofren yapıyorsun beni bazen evet ama, 

Bu gece değil.

Bu gece kesiyorum çimlerini bahçemin,

Gidiyorum bütün sokaklarından

Ve keyfini çıkarıyorum bu gece, neye benzediğini unuttuğum manzaramın.

Hala silemedim hayallerimden,

Geleceğe dair bütün anılarım seninle dolu,

Bir şekilde kesişiyor yollarımız.

Bütün rüyalarım senden bahsediyor,

Haddimi aştığımda uyanıyorum,

Ama bu gece değil.

Bu gece çıkıyorsun tüm hayallerimden.

Bu gece çıkıyorsun yolumdan, yahut ben çıkıyorum.

Bu gece görmüyorum rüya.

Bu gece yürümüyorum boş bir kampüste,

Göl kenarında bir çardak yok bu gece,

Bu gece ne geçmişim, ne gelecek.

Zaten ne geçesim var, ne de gelesim.

Bu gece sadece, gidesim var.