Ağladım Biraz

Kirpiklerime vurdu damlalar ilk, sonra binlercesi geçti geceden.
Kim ne konuştu duyulmadı en başta, sonra, sonra binlercesi geçti heceden.

Önceleri aldım gözümün nemini,
Kızdım kendime, inkar ettim biraz.
Sonra baktım ki,
Gerçeklerin yaşanmışlığı, yalanların birikmişliğinden daha az yakıyor canımı.

Ağladım bende...
Evet evet,
Oturdum koca adamlar gibi ağladım,
Erkekler de ağlıyormuş dedim içimden.

Tan yeri ağardı,
Ben ağladım.
Mehtap yüzünü vurdu denize,
Yakamoz ıslaktı,
Ben ağladım.
Bir kaç balıkçı oltasını fırlattı dalgalara,
Oturdum teknenin başına,
Denizlerin kızı olmaz dediler,
Ben ağladım.
Göz yaşım birikti içime,
Kar yağıyordu dışarıda,
Akıttım göz yaşımı ağladım.
Örümcekler hasta gibiydi bugün biraz,
Kasvet, köşe başlarına kadar yayılmıştı odamın,
Ve kaç köşesi varsa bu dört duvarın,
Kapandım ben ağladım.
Sustu konuşkan mahallemin dilsiz halkı,
Bugün hepsinin yerine ben ağladım.
Dilencinin elindeki bebek,
Bugün de ölü gibi yatıyordu kızılayda,
Bebek üşüdü, ben ağladım.

Hem herkes ağlarmış biraz,
Ben de ağladım.
Ağladım,
Ağlamasam "yazıcaktım"...

Nicedir de ağlamıyordum kağıtlara, iyi geldi.
Ve evet,
Az önce de siz dinlediniz,
Ben yine ağladım...

Ha bir de son bir şey, "Palyaço" şiirini dinleyin,
Bunu da yazmasam ağlayacaktım...