Bir çocuk, mevsimsiz zamansız nasıl bekliyorsa can eriğini.
Öyle bekliyorum seni.
Yazın portakalı, kışın karpuzu,
Haftanın altı günü de huzuru bekliyorum.
Ve her pazarı iple çekiyorum.
Anlayacağın, yine senin elinde iplerim.
Bir dizginlemesen beni sel olup akacağım.
Simdi sevgili, şimdi her anına gözüm gibi bakacağım.
Gördüğüm her gözü seninkiler sanacağım.
Yine sönmüş bir izmartile dünyaları yakacağım.
Ama söz veriyorum sözlerimi külsüz dumansız yazacağım.
Şu pazarlar bir gelse, dertlerimi satacağım.
Şimdi sevgili, şimdi her haftaya hüzün gibi bakacağım.
Zaten hüzün dediğin,
Boş pazar yerleri, loş ışıklar, kavak yelleri,
Ve bir de,
Bir de şu haftaların geçmek bilmeyen günleri...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder