Sensizlik Sokağım

Sevgim acıyor sensizlik sokağımın bir köşesinde. Ve ne vakit hasret kalsam ellerine yağmur başlıyor. Gri kaldırım taşları ıslanıyor sokağımın, ağlamaklı oluyorum. Sonra diyorum ki şimdi sen olsan kızardın ağlamama. Hemen toparlıyorum kendimi.
Arabalar geçiyor kirlenmiş, yamalı asfaltımdan, plakası rotası meçhul. Ve biliyor musun güzel kız, hepsi de A şehrinden B şehrine bilinmeyen bir hızla gidiyorlar. Anlayacağın yine bir ton problem var kafamda, havuz görsem açıcam çeşmeleri intihar edicem artık.
Daha neler neler oluyor hayatımda, hepsi sokağımdan geçiyor. Bir sokak çocuğu mendil satıyor, sokağımdan geçiyor. Sofra bezinin üstüne yeşillik seren teyzeler, küçüklük trajedim sahtekar pamuk(!) şekerci amca, gök yüzünü arzulayan balonlar ve baloncu çocuk, hepsi sokağımdan geçiyor.
Sensizlik sokağım burası. Çoktandır duymamışım kokunu. Kaldırım kenarı evlerimin önündeki çiçekler suskun. Güller bahara küsmüş açmıyor. Baharlar sevgilim, çiçeksizken gülmüyor. Sadece köşede bir kaç menekşe resmetmiş güzelliğini, hem diyorum ya nicedir duyamıyorum kokunu. Nicedir, duyamıyorum solunu.

Ah sevgili.
Sevgim acıyor sensizlik sokağımda.
Güller açıyor bir gülüşüne.
Sevdalar aşıyor sokaklarımı,
Bülbüller taşıyor seherlerime

Ah sevgili.
Sensiz güller bahara küsmüş,
Sensiz baharlar gülemiyorlar.
Bu matem sis değil pusmuş,
Sensiz hudut dahi çizemiyorlar.