Yeni yeni acılar doğuruyor güzelliğin.
Karşında anlamı kalmıyor sayfalarca sözelliğin.
Harı gitti demimin soğuyor, yetmiyor ateşin.
Sen gittin daha demin, soluyor gülleri bahçelerin.
Git gide daha da soğuruyor gün ışığını tenin.
Sahi şu yüzün mesela, daha mı parlaktı senin?
Belki de kalkması gerekiyordu bazı perdelerin.
Şu sözüm mesela, yeni bir düşüncem mi benim?
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder