Son nefes alışlarım, bir yıllık nefesimi almış, zaman zaman nefesimi kesmiş bu sınıfta.
Bunlar son kalp atışlarım, yeri geldi mi nutkum gibi kalbimin de tutulduğu bu (tutucu) yerde.
Son bakışlarım belki de yahut son buluşlarım.
Son gecenin sabahı bugün, bir daha yağmurunu kokusunu hissedemeyeceğim toprakta.
Bunlar, ayazı ayyaşı titreten bu tepenin bir aşk sarhoşuna verdiği son titremeler.
Kader örmeden ağlarını, sağ taraftan örülmüş telleri son görüşüm.
Son aşma hali bu aşılması epey zor dağın zorluklarını.
Bugün son günü, son ayazların, son titremelerin, son örgülerin, son atışların, son alışların son bulmalarının son günü.
Ve son yazım (güler yüzlü) bir dostuma, yazdıktan hemen sonra okutabileceğim
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder