Ben bomboş ve çatlamış ellerle beklerken seni,
seni alıp götüren rüzgarın soğuklunda.
Sen "bomboş ve
çatlak eller"le el elesin,
kim bilir hangi şeytanın tanıklığında.
Karalar kaplamış görmeye kıyamadığım o teni.
Ufuk görünmüş gözlerinde, sonsuzluğunda.
Bir kusur sarmış mükemmelliğini senin.
Zira bensiz bir sen duruyor karşımda.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder