Alkışlanmak ister insan, yada en azından takdir edildiğini görmek.
Konuşma yapan bir insan alkış bekler mesela -10 kasım konuşmacıları dahil-. 2 saat mutfakta kalıp yemek yapan bir anne için ise şöyle içten gelen bir "eline sağlık" lafı yeterlidir. İnsan yaptığı işten takdir aldığında memnun olur çünkü tam da böyle zamanlarda çıkar hayatınız standart olmaktan. Takdir beklemeyen insanlar hayatları boyunca standart yaşamaya mahkumdurlar tıpkı kaybedenler kulübünün hiç okunmayan kitaplar basıp hiç dinlenmeyen bir radyo programı yapan ve her günü standart geçen Kağanı gibi. Başarıyı getiren çabadır, sürekliliğini ise hırs sağlar.
Bağımlılık yapar takdir, bir kez tattınız mı bir daha istersiniz ve bir takdir daha almak için hırs yaparsınız ki bu da başarınızın sürekliliğini sağlar. Hiç takdir almamış insanlarsa hırs yoksunudur ve kısa sürelidir böylelerinin hayat başarıları -Tabi eğer buna başarmak denirse-. İşte tam da o rahat koltuklarında bir şey başarmışçasına oturup bizi, hırslıları alkışlayacak olanlardır bu insanlar.
Bırak ellerin elleri yorulsun uğrunda.
2 kişiye yer yok bu sahnede, oyunda.
Tarık Gönen
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder