Geçti bir ömür

Akşam ezanının o mükemmel makamında, çarpık bir dağı izlerken düşüyor unutmaya yüz tuttuğum sesin aklıma.
Yaz sıcağından kaçabildiğimiz istisnai zaman dilimlerinde yani o siyah perde her çekildiğinde üzerimize, tutuğumuz dileklerden artık düşecek yıldızın kalmadığı düşüyor aklıma gökyüzünde.
Ben dahi anlamlandıramazken sözlerimi senin yanlış anlamamanı bekleyişim düşüyor.
Sahi aklıma hep bekleyişim düşüyor, beklemek yani şu "her şey için çok geç" safsatasının nedeni olan fiil.

Öyle işte

Gün batımlarında kurulan hayallerle gecti bir ömür.
Serin bir ağustos akşamının son yıldızı kayarken geçti.
En kötüsü de titrek harflerle yazılmış kelimelerden bir cümle kurmaya çalışmakla geçti.
Hem de her şey öylesine hızlı geçti ki, her şey için çok geçti...