Ben Farklıyız

Ben, farklıyız.
Ben beklerken, yaşarken, ağlarken, ölürken hep yalnızız.
Yalnızız gülerken ben.
Gitardan bir anda çıkıp da bütün şarkıyı berbat eden o tiz ve adı konulmamış nota yok mu o beniz işte, ne vakit şarkımız çalınsa "la,si,la" dan sonra gelen "sol" sol yanımızı acıtıyor.
O beyazların arasına atılıp da bütün çamaşırları mahveden siyah yok mu? O beniz işte, her şeyi berbat ediyoruz, temiz dahi kalamıyoruz.
Bir yandan da bir çocuğun doğar doğmaz akıttığı göz yaşları kadar temiziz ben.
Kalabalıklar içinde, tek kişilik yalnızlık ordusunun yegane eriyiz.
Yalan söylerken bir kaybolup bir beliren ses kaymalarının frekansıyız.
En ıssız gecede gündüzüz, en yıldızsız gökyüzünde kutup yıldızıyız, en hecesiz şiirde ölcüyüz ben.
Ben her şeyden güçlü, her şeyin en iyisini bilen, ve yine her şeyde en aptal, en beceriksizi her uğraşın, ve aynı zamanda da en çok bilen bilgisiziz.

Ben dünyanın en benciliyiz.
"Ben" eşittir "Biz"iz çünkü hiç yalnız kalmadım ben. Ne vakit "ben" olsam bir ben daha yetişti yanıma. En ezildiğim zamanlarda  egom yetişti yardıma "hani şu üzerine çok konuştuğunuz". Her sevmemde hayat bir parça sabır daha gönderdi bana. Anlamsız gülüşlerimin ardından, mutlu olmam için gelen onlarca sebep hiç yalnız bırakmadı beni. Dökemediğimde mürekkebimi, ne varsa sevgime gelmemiş, hatrıma geldi.
Bak yine döktüm ne varsa biraz saçmaladım belki ama döktüm. Kim bilir yine kim kurcaladı hafızamın fabrika ayarlarını.
Yargılamayın hemen öyle "bin kere söyledim size hüzünlü değilim ben, micazım böyle"

Ve söyleyin şimdi ben olmayalım da kim olsun bencil.

Kafanız karıştı demi? Ben bile anlayamıyorum bazen ne saçmaladığımı.