Herkes ağlar, kimi içinden kimi de bastıra bastıra. Aslında herkesin içi kurumuştur biraz.
Herkesin acısı en derin kendinedir ve kimse kimsenin ne hissettiğini anlayamaz.
Herkes biraz küflenmis sevda taşır yüreğinde, sadece bazılarının -benim gibi mesela- saklama kapları bir milyonculardan alınmışçasına adidir.
Kimi insanlar dışlarına vuramazlar acılarını, içlerinde tuttukça da o sevda içlerine içlerine vurur o kimi insanların.
Acıyı paylaşmanın bir yolunu bulanlar da benim gibi tadını kaçırıp saçmalıyolar işte. Dışa vurabildikleri acılarını bir hırsla duvarlara duvarlara vuruyor ve acıları ile birlikte ellerini de paramparça ediyorlar. Ne kadar sert kapatıldıysa bir kapı yüzlerine o denli açıyorlar kendilerini boş ve nüshası olmayan kağıtlara. Ne denli hissetmişlerse kelimeleri yüzlerinde, o demde döküyorlar heceleri sözlerine.
Öyle işte böyle böyle geri kapanıyor bazıları da. Ve saçma sapan yerlerde saçma espiriler yaparak, mutlu olmaya çalışıyorlar
(Misal)
Şaç malanmaz, yazılır.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder