Berceste

Solan güllere anlatsam derdimi.
Yahut henüz solmayanları soldursam derdimle.
Yine demlesem çayımı mehtapa karşı.
Çayım demlense...
Gökyüzü, çimenler demlense...
Biraz da ben demlensem...
Efkarımı tasvire bir kaç Şinasi birden çağırsam sonra.
Dizelerde kaybolan kafiyelere kurban versem sözlerimi.
Her mısramdan biraz daha eksilse yüzün.
Her hecemde daha bir derinleşse hüzün.
Sonra sen olsan yanımda.
Aynı mürekkebe daldırsak kalemlerimizi.

Sahi birlikte şiir yazsak ya seninle.
Son hecesi benzeyen her kelimeye,
Kafiye desek.
Bir deste şiirimiz olsa da,
Biz hepsine berceste desek.

Beraber demlensek sonra.
Demlikler eskitsek.
Ay vursa yüzüne.

Sonra...
Sonra kalkıp gitsen sen.
Tek söz etmeden, tek düze hayatlarımıza dönsek,
hazır giz dolmadan tek dize şiirlerimize dönsek.
Hem mehtap zamanı dağ gölgesi mi olurmuş...