Üşüyorsan yakayım yüreğimi diyeceğim ama,
Bir aşkın kuru alevi ile ısınamayacak kadar kansızsın sen.
Rüzgarın titretmeye korktuğu dalgalı saçların.
Artık yağmurda ıslanamayacak kadar hissiz.
Çıkarıp assam ceketimi omzuna,
Dönüp bir kez gülmezsin.
Ben bir sadaka dilerim senden,
Sense tebessüm ne bilmezsin.
Sen gittikten sonra daha bir anladım seni.
Gittin dediysem yanlış anlama, zaten hiç gelmemiştin.
Aklımdan çıktın biraz ve biraz da sen unuttun beni.
Hoş hiç bir bahar vakti, zaten aklına da gelmemiştim.
Pişmanlık değil senden sonra yaşadıklarım.
Zaman zaman çocukluğuma kızıyorum biraz.
Hem sen gidince daha bir aydınlandı yazılarım.
Sen çıktın aradan daha bir yaklaştım kağıda,
Artık, zamanında yazamadıklarıma şaşıyorum biraz biraz.
Senden sonra ben çok değiştim ama gören yine tanır beni. Tek fark kimi şair müsvettesi der, kimi çocuk, kimi ise yazar. Kör topal bir adım kalır yine de her hayatta.
Yahut, onlar Tarık der bana, bense ne istersem onu anlarım.
Senden sonra "sen" ise tanınmaz haldesin. Diyeceksin ki neden "benden sonra sen" demedin. Ne bileyim, paşa gönlüm böyle istedi. Hem bir sevdanın zehri karşısında kim oluyorum ki ben?
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder