Ah beyaz kağıtlar

Ben güneşten kör oldum.
Sense kapkaranlık geceden.
Ben sildiğim kadar belirdim,
Sen eridin, izi kalan her heceden.

Her ateşte kor oldum ben,
Yine de tutuşmadım.
Dolunay vakti gezindim karanlık satır aralarında.
Gözlerim titrek,
Ellerim tutsak beyazına.

"Kendime böyle hitap etmek ne kadar doğru bilmem ama,"
Okuya okuya yazar oldum ben,
Seve seve de şair.
Ve evet,
Yaza yaza sana yazdım yine.
Üzerine karalanacak başka bir şey yokmuş gibi,
Üzerine karalıyorum şimdi de.
Evet evet senin üzerine dökülüyor kelimelerim,
Ve gariptir ilk defa mecaz yapmıyorum belki de.

Ah beyaz kağıtlar,
Aydınlanmak için karaladığım.
Tezat dolu dostlarım.

Ah beyaz kağıtlar,
Bir gün çekip gitmeyen,
Tek vefakar dostlarım.

Ve ah beyaz kağıtlar,
Kesilse de konuşabilen tek ağacı,
Ölümcül en dar-ağacı tabiatın...