Başkent mavisi

Bir mavi düştü aşk Ankaranın gri kaldırımlarına.
Ve Ankara artık ne geçmiş kadar masum,
Ne de gelecek kadar günahkardı.
Çaycıları dahi tat vermez oldu şehrin.
Simitlere, şekere zam geldi.
Daha bir efkarlandı karanfilin sesleri.
Loşlaştı sokakların bütün lambaları.
Ankara artık ne geçmiş kadar masum,
Ne de gelecek kadar günahkardı.

Bir mavi düştü aşk Ankaraya.
Gaipten gemi sesleri duyulmaya başlandı.
Oysa ne limanı vardı bu şehrin ne de deniz feneri.
Türküler yazılmaya başlandı kayıp balıkçılar üzerine.
Oysa ne gelen vardı denizden, ne de gitmiş olan.
Bir kaç güzel göz dışında çok bir maviliği de yoktu aslında şehrin,
Bir kaç güzel söz dışında çok da bir şey yazılmamıştı Ankaraya.
Fakat yine de bir mavi düştü aşk Ankaraya.
Ve bu şehir, artık ne eskisi kadar masum,
Ne de olacağı kadar günahkardı.

Sebepsiz yere tutulmaya başladı güneş,
Açmaz oldu çiçekler.
Statlar boşaldı sonra,
Artık daha büyük bir sevdası olduğundan herkesin,
Şehirde takım tutulmaz oldu.
Geceleri ay yüzünü dönmedi Ankaraya.
Olmayan dalgalar kıyısına vurdu kızılayın.
Güvercinler yetmezmiş gibi,
Bir kaç tane de martı dadandı ulustaki Atatürk heykeline.
Bir mavi düştü aşk Ankaraya,
Ve dostlarım,
Ve Ankara ne geçmişi kadar masum,
Ne de geleceği kadar günahkardı artık...