Ben en çok maviyi severim senden fazla,
Sıradan bir deniz mavisini değil ama senin mavini.
Ah be gönlümün düğümü, göğümün kusağı her rengin ilham verirdi bana.
Maziyi silerim, karlar erir yazla,
Ve her kar tanesi deler mürekkebimin tozlanmışlığını.
Çiçekler günyüzüne, tüm yollar gül yüzüne çıkar.
Mecraya söverim geceleri, anlatamam sazla,
Hoş, hiç bir çalgı koşmaz ya yardımıma.
Her derde deva bulur da şu ruh gıdaları,
Dağlara adanmış türküler dahi bahsedemez durumumdan.
Ben aslında seni de severim biraz gözlerinden hazla,
Tüm bu maziyi silmeye çalışmalarım,
Mecraya sövmelerim,
Gökkuşağı çıksın diye ettiğim yağmur dualarım,
Bir mavinin masumiyetinin en güzel yüzünde isim bulmasından...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder