Şiir yaşamak

Gece gece şiirler yazarim ozanlar, çalgıcılar üzerine.
Ülkemin bülbülleri her seher vakti bir başka öter bana.
Bir sokak lambası geçdi mi satırlarımda,
Gördüğüm her loşluk ilham verir kalbime.

Şiirler yazarım, Ankaranın griliği üzerine,
Hatta biraz da abartarak belki.
Ve nerde bir yeşillik takılsa gözüme başkentte,
Sıkarım kalemimi parmaklarımın arasında.
Sokak çocuklarının her hareketi daha bir burkar içimi,
Hep dışarıda kalır aklım,
Her fırtınada biraz daha savrulurum artık.
Şiirler yazarım olur olmadık şeylere,
Olur olmadık zamanlarda.
Her konu üzerine bir şeyler yazasım gelir,
Gördüğüm her banka oturur el sallamaya başlarım.
Bir nevi eyvallah deme şeklidir yazmak benim için.
Öten kuşa,
Sokak çocuklarına,
Başkente,
Hatta az yanan lambaya bile
Eyvallah derim gönül dilimce.

Hiç bir şeye de şaşırmam yazdıkça.
Her şey yazılsın diye konulmuştur tabiata.
Bir yerde kışın ortasında açan bir kaç çiçek varsa,
Bakıp da ilham alsın bir kaç şair diye açmıştır mesela.
Ama zaman zaman, hiç bir şeyi garipsemeyişim garip geliyor bana.

Ben yine de şiirler yazıyorum,
İnsanlar garip,
Parmaklar tutsak,
Kelimeler suskun,
Kalpler buruk.

Şiirler yaşıyorum,
Lambalar loş.
Eller kara,
Eller beyaz,
Şehirler gri,
Şehirler ayaz.

Yaşadıkça da her şeyden ilham almaya başlıyorum bir zaman sonra.
Yaşlandıkça ellerim -tıpkı insanlar gibi- daha bir doluyor.
Sokakta geçerken tanımadığım iki insandan duyduğum bir iki cümleden bir kaç paragraf çıkıyor mesela.
"İlham" Mansız en sevdiğim futbolcu oluyor.
Monopoly oynarken bile,
Ah Mona Poli, beyaz zarlar, ak zarlar diye haykırasım geliyor.

Şiir yaşıyorum,
Yaşanan, yaşanmış ve yaşanacaklar arasında.

Şiirler yazıyorum
Yazılan, yazılmış ve tüm yazılacaklar üzerine.

Ve ben yine şiir doluyorum,
Dolan, dolmuş ve dolacak olan kağıtlarda.
...............

Her ne olursa olsun sevgili okur, şiir yazmak hayata bakışınızı değiştiriyor.
Bir masal kahramanı misali yaşıyorsunuz hayatınızı.
Başınızdan geçen her şeye "berceste" diyesiniz geliyor.
Karalayınca bir şeyleri, belki de ilk defa hayatı yaşıyorsunuz.

Kim bilir kaç ruhsuzun hayatı daha yaşanmadan bitecek,
Kim bilir kaç parmak şu dünyadan kalemsiz gidecek...

Siz en iyisi alın kalemi bir şeyler karalayın,
Siz de aydınlanın biz de...