Sefil baharlar yaşanıyor gönlümün iklim duvarlarında.
Bir yanlışı daha anlıyorum.
Yahut ben bir şeyleri daha yanlış anlıyorum yine.
Güz dolaplarım sararmış yapraklarla dolmuş.
Kırgınlıkların verdiği tükenmişlikle unufak olmuş, paramparça yaprak parçaları savrulmuş çekmecemde.
Ve kim ne vakit sarı dese bana,
Açılır olmuş çekmecem,
Unutulmuş bir alışkanlık çaresizliğinde yine kalbimi burkmuşum bilinçsizce koşarken.
Kırılgan yapraklarıma zarar gelmesin diye kırdığım kalpler geliyor aklıma.
Ve çocukça sarf edilmiş bir kaç sözün,
Plastik ağırlıklı ürünler satan marketlerden alınmış ucuz oda spreyleri misali bir türlü geçmiyor odamdan sinmişliği.
Süslü rüzgarlar donatıyor odamı.
Mey kokusundan eser dahi yok ama,
Yenilmişliğin sarhoşluğu, her şeye bedel değilmi zaten...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder